Całą duszą

Debiutancki zbiór wierszy poetki z miejscowości Piastów w gminie Żelechów. Całość wzbogacona zdjęciami w większości z archiwum autorki, podzielona na siedem rozdziałów. Patronat honorowy nad książką objęli: Pan Marek Chciałowski – Staroście Powiatu Garwolińskiego, Pani Mirosława Miszkurka – Burmistrz Miasta i Gminy Żelechów, Powiatowe Centrum Kultury i Promocji w Miętnem, Miejsko - Powiatowa Biblioteka Publiczna w Garwolinie, Fundacja „Tętniące Życiem”.

Takimi słowami w tekście zamieszczonym na drugiej stronie okładki wypowiada się pan Marek Chciałowski – Starosta Powiatu Garwolińskiego: „Utwory Haliny Prządki napisane są barwnym, ciepłym językiem, który powoduje, że czyta się je z przyjemnością. Przenoszą nas do wspomnień z dzieciństwa, do otaczającego nas świata, pozwalają zobaczyć piękno przyrody. Wiersze z pozoru proste, ale wszystkie mają swoje przesłanie, ukryte myśli, mają po prostu duszę artystki, wrażliwą, czasami sentymentalną, ale również krytyczną. Gratuluję Pani Halinie i dziękuję za jej twórczość.”

A tak autorka pisze we wstępie książki:  „Kochani, witam Was na stronach mojego debiutanckiego tomiku poezji „Cała Duszą”. Nasze życie jest jak jeden dzień, od wschodu do zachodu słońca. Często piękny i słoneczny, ale też czasami pełen deszczu i zamieci. Nie mamy wpływu na to, co przyniesie nam los, mamy jednak wpływ na to, jak spędzimy nasz czas, jakimi będziemy ludźmi. Wszyscy jesteśmy istotami, które pragną prawdziwej miłości, ciepła i dobra. Życie jednak często przynosi nam rozczarowanie, zwątpienie, łzy. Mimo tego, starajmy się patrzeć na świat tak jak dzieci – ufnie, z miłością i z dobrem w duszy. Świat wówczas na pewno będzie piękniejszy. Gdy będziecie przekładać kartki tego zbioru poezji i czytać moje wiersze, popatrzcie proszę w ich treść jak w lustro. Jeżeli w tym lustrze zobaczycie swoje odbicie – odbicie swojej duszy, to znaczy że czujemy i myślimy podobnie. Moi drodzy, zapraszam Was do wnętrza mojej duszy, do podążania jej ścieżkami, emocjami i przemyśleniami. Mam nadzieję, że nasze duszę złączą się i podążymy razem tymi poetyckimi szlakami. Tomik dedykuję moim rodzicom…”


Życie

Życie – największy, bezcenny dar.
Wszystko zaczyna i wszystko kończy.
Delikatne jak kolorowy motyl i silne jak ogromny dąb.
Bywa niespokojne jak burza i słoneczne jak błękit nieba.
Owocne jak złota jesień i ciemne jak pochmurna noc.

Życie – nieustanna gra, walka o najlepszą rolę,
w miłości, rodzinie, pracy, w dobrostanie.
Ciągle je łapiemy w garść jak wodę,
a ono wciąż nam przecieka przez zaciśnięte palce.
Łapczywie spijamy ulotne chwile – krople szczęścia,
pochwycone ukradkiem, w garść wieczności.

Życie – jak pijany głupiec w amoku upojenia,
który nie potrafi wyjaśnić swojego postępowania.
Bogacz rozdający jednym złote zegarki szczęścia,
a drugim żałujący swych okruchów ze stołu uśmiechu.
Niesprawiedliwy sędzia skazujący na lata cierpienia
ofiary nieszczęść, kalectwa, miłości i chorób.

Życie – wspaniały tancerz, który porywa nas do miłości,
pozwala się nam w niej bezgranicznie zatracić.
Raz bywa pełne radosnych, beztroskich promieni zabaw,
drugi raz pełne bólu, wypadków, kataklizmów i łez.
Cieszy uśmiechem, blaskiem słońca, narodzinami.
Smuci chwastami zła, biedą i okrucieństwem.


Kocham ten kraj

Kocham ten kraj, zielenią pól zalany.
Gdzie pachnie bez i świeżo ścięta trawa.
Gdzie łany zbóż – z nich świeży swojski chleb.
A w domach krzyż – gościnność – strawa.

Kocham ten kraj, gdzie przodków moich kości.
A Orzeł nasz króluje zawsze dumnie,
gdy ludzki tłum pieśń śpiewa ku wolności:
„Boże coś Polskę” – we wzruszeniu, łez łunie.

Kocham ten kraj, tradycje i zasady.
Przydrożny krzyż i las szumiący nocą.
Jaskółczy lot i rosę z potu pracy.
Wolności stan, spłacony ludzką krwią.

Kocham ten kraj i nigdy nie przestanę.
Choć może los oddali mnie z mych stron.
To zawsze wiem, że w duszy pozostanie.
Polska mój kraj – jedyny – dobry dom.