Zwyczajne zauroczenie

„Zwyczajne zauroczenie” – kolejny zbiór wierszy w literackim dorobku Ewy Wierzbinskiej-Kloska z miejscowości Rydułtowy. Autorka książkę zadedykowała mężowi, bliskim i znajomym. Słowo wstępne do książki napisali: Marcin Połomski i Ryszard Biberstajn. Całość upiększona jest kolorowymi zdjęciami z obiektywu Włodzimierza Warda. O tym, czego czytelnik może spodziewać się po lekturze obecnego tomiku poezji przeczytajcie w tekstach Marcina Połomskiego i Ryszarda Biberstajna.

***

Witaj w świecie poezji autorstwa Ewy Wierzbinskiej-Kloska, gdzie słowa stają się mostami pomiędzy duszą a światem, między emocją a myślą. Na tych stronicach odkryjesz niezliczone oblicza ludzkiego doświadczenia w kolażu splotów liter, rymów i metafor. Ten tomik to miejsce, gdzie słowa są nie tylko znaczeniami, ale również dźwiękami, melodią, która dotyka serca i budzi zmysły. Znajdziesz tu różnorodność, jaką oferuje poezja – od lirycznych ekspresji uczuć po filozoficzne rozważania nad istnieniem, od malarskich opisów natury po metaforyczne podróże przez czas i przestrzeń. Każdy wiersz kryje w sobie iskrę życia, która może rozpalić nowe myśli, odczucia i spojrzenie na świat. Ewa Wierzbinska-Kloska to niezwykle utalentowana poetka, której słowa przenikają głęboko do serca czytelnika, poruszając najsubtelniejsze struny ludzkiej duszy. Jej twórczość odznacza się różnorodnością tematyczną oraz mistrzostwem w posługiwaniu się językiem. Od głębokich rozważań nad sensem egzystencji po subtelne opisy przyrody, każdy wiersz jest jak podróż przez ludzkie uczucia i doświadczenia. W uznaniu za swoją twórczość w marcu 2024 roku Ewa Wierzbinska-Kloska otrzymała nagrodę Powiatu Wodzisławskiego za całokształt działalności kulturalnej. Zapraszam do podróży w krainie słów.

Marcin Połomski

***

Ewa Wierzbinska-Kloska, poetka pochodząca z wielkopolskiego Kościana, a od wielu lat mieszkająca na Górnym Śląsku, kolejnym zbiorem wierszy nie zaskakuje czytelnika. Pojawiają się tu stałe rekwizyty, perspektywa widzenia otaczającego świata i optymizm, niekiedy zaprawiony gorzką nutą. Jest to bowiem poezja w tym względzie odwołująca się do poprzednich tomów, w czym poetka zdaje się liczyć na tego samego odbiorcę, który nie oczekuje specjalnych efektów językowych, eksperymentów i odkryć literackich. A zatem czytelnika, który pragnie się w tych wierszach zanurzyć, jak w dobrze sobie znanej rzeczywistości – oswojonej i bezpiecznej. Jest tu miejsce na harmonię, miłość, zachwyt i zwyczajność. Stąd też tytuł zbioru, który tylko z pozoru brzmi jak oksymoron – „Zwyczajne zauroczenie”. Pojawiają się więc w twórczości Ewy Wierzbinskiej-Kloska przyroda, miłość i poezja jako taka. Ta ostatnia jest dla twórczyni najskuteczniejszym antidotum na rozterki, zawody
i bóle, także niekiedy fizyczne. W poezji właśnie i miłości znajduje ostateczne ukojenie oraz „sieje nową falę temperamentu”, a z ukochanym „pomilczy razem w błękicie”.

Ryszard Biberstajn

Chciałabym

          Mojemu mężowi

Tak bardzo chciałabym
powiedzieć ci kilka ważnych słów
tuląc się do ciebie późną nocą
by nikt ich nie usłyszał

Chciałabym byś trzymał mnie
mocno za rękę gdy jest mi czasem źle
a świat wydaje się wrogi
bądź przy mnie ot tak zwyczajnie

Nie musisz nic mówić
tylko uśmiechnij się
spójrz mi w oczy czulej niż zwykle
i policzmy wspólnie gwiazdy
na naszym bezchmurnym niebie