Moje serce tu zostało

„Moje serce tu zostało” – niezwykły zbiór wierszy przepełnionych miłością do Wilna i okolic Krzysztofa Janczyka z miejscowości Łubnice – autora, dla którego pisanie wierszy, tekstów piosenek stało się ogromną frajdę i zarazem oderwaniem od codzienności. Autor po latach pisania do szuflady jak dotychczas wydał pięć zbiorów poezji i jeden zbiór z tekstami piosenek o Bieszczadach. A takimi słowami odnosi się do swojej twórczej pasji: „Podczas pisania powłoka cielesna znajduje się w przytulnym domu w Łubnicach, a duch wędruje po ukochanych Bieszczadach i Wileńszczyźnie o których piszę, piszę piszę...”. I to jest najtrafniejsze określenie tego co wciąż powstaje spod pióra autora. Obecna książka podzielona na cztery tematyczne rozdziały (Do Wilniuków, Spacerkiem po Wilnie, Rozśpiewane Wilno, Wileńszczyzna) jest zaproszeniem do pięknej poetyckiej wędrówki z Aniołami w tle po ulicach Wilna, po Puszczy Rudnickiej, jest zaproszeniem na spacer wzdłuż rzeki Wilii, zaproszeniem do refleksji nad Jeziorem Kiernowskim. W rozdziale „Rozśpiewane Wilno” jest miedzy innymi: Wileńska piosenka, Wileńskie tango, Walc, Walczyk, Kołysanka. Strofy pełne są miłości, tęsknoty, zachwytu. Książka dodatkowo wzbogacona jest kolorowymi zdjęciami aniołów – prac artystki Ewy Nuckowskiej-Semko oraz zdjęciami przedstawiającymi urokliwe miejsca Wileńszczyzny uchwycone w obiektywie przez samego autora. Na pierwszych stronach książki widnieje dedykacja:

Idziesz przez Wilno kochane,
Tak różne ulice deptasz,
Historią są brukowane,
Wszystkie pytają – pamiętasz?...

Kochanej Jadzi

Ojczyzna

Choćbyś zwiedził sto krajów bez mała
I tych bliskich, no i tych z daleka,
Powiesz jedno i za to ci chwała:
Żaden kraj tak nikogo nie czeka.

Czeka nas jak matka, ta ziemia rodzinna,
Ziemia ojców naszych, ta od innych inna,
Tyle opiewana i w snach wymarzona,
Jak matka kochana otwiera ramiona.

Wierzby stoją od lat zapłakane,
Wiatr mazurki Chopina wygrywa,
Ptaki budzą cię śpiewem nad ranem,
Aż do tego serce się wyrywa.

Więc się Tobie dziś, Polsko, kłaniamy,
Ziemio przodków, Ojczyzno najmilsza,
Wciąż z radością do Ciebie wracamy,
Z wszystkich krajów Tyś dla nas najmilsza.

Moje serce tu zostało

A me serce tu na zawsze pozostało,
Choć piękniejszych miejsc jest więcej, każdy przyzna,
Lecz to miejsce serce moje pokochało,
A tym miejscem jest kochana Wileńszczyzna.

Niebo tutaj zawsze bardziej jest niebieskie,
Tutaj częściej się powraca jak gdzie indziej,
I kochane serca, zawsze przyjacielskie,
Powitania nam gotują tak rodzinne.

Prawdę o polskości nieraz się głosiło,
W obronie polskości zawsze się stawało,
Chociaż się upadło, to się podnosiło,
Bo tutaj dziedzictwo nasze pozostało.

Tutaj Serce Syna przy Matce zostało,
Jaki cudny przykład synowskiej miłości.
My mamy tu młodzież, a jest jej niemało,
Kresowe Stanice, dziedzice polskości.