Nostalgia ziemskiego kosmosu

„Nostalgia ziemskiego kosmosu” – debiutancki zbiór wierszy Teresy Przeklasy, autorki mieszkającej w Nowym Sączu, z zawodu nauczycielki nauczania początkowego i ekonomistki, obecnie na emeryturze. W poezji autorka zakochana była już od najmłodszych lat. Od 2017 roku pisanie stało się jej prawdziwą pasją i sensem życia. W swoim dorobku twórczym ma ponad trzysta tekstów o różnej tematyce. Bogaty przekrój jej twórczości w obecnym zbiorze poezji.

Ukołysanie

Spójrz przydymiona granatem tajemna noc zapada
każdym zakamarkiem domu czai się w mroku
w okiennicach nocy dźwiękami cisza się wkrada
łagodnie zasłuchana w rytm skrzypienia kroków

Rozgwieżdżonym niebem Wielki Wóz popłynie
tysiącami obrazów przemówi jedwabiem snów
księżyc w złoty kontusz ubrany rozwinął z perełek drabinę
na harfie brzdąka wyjątkową kołysankę bez słów

Pora odpocząć ludzka Rodzino zjednoczona i miła
zamknąć dzienne sprawy w Morfeusza objęciu trwać
nie braknie Wam energii w dobrym będzie Herkulesa siła
zegarami natury żyjmy nie warto ciągle gnać

Królewskie posłanie różanymi snami wyłożyłam
puchowe łoże z niebieskich i srebrnych chmurek
atłasową poduszkę pod sterane głowy położyłam
rozbłysną witraże snów kaskadą barwnych piórek

Cichutko rozwieje wiatr twego wzroku pomrocze
nocą powieki zasnute… odejdą troski życiem zmęczone
rozsieje pasmem kwietnych zapachów w losu warkoczach
życie odwagę odzyska i sens pobiegniemy w jasną świata stronę

16.11.2020 r.

Boże mój

Jak długo będę żyła
sercem będę marzyła

Jak długo po ziemi chodziła
dobrem kto przyjmie będę się dzieliła

Serce prosić się wstydzi i lęka
przed tobą Boże z pokorą klękam

Dodaj dobrej energii w uczciwości czynieniu
wyzwól chęci ku szalonemu czasem pragnieniu

Uwolnij fajerwerki wymodlonej nadziei
radością zatańczą drogi życiowej epopei

Niech ostatnia iskra jeszcze się nie wypali
mej duszy nicość nie przytłoczy i bezpowrotnie nie spopieli

20.10.2020 r.