Ścieżkami miłości

Nowy produkt

– zbiór wierszy (14,8/21 oprawa miękka – połysk, 280 s., zdjęcia – ze zbiorów własnych autora, z obiektywu Mikołaja Kobusa i Władysława Andrzeja Pitaka, opracowanie, skład, projekt okładki – Krystyna Wajda, druk GS Media Wrocław, wydawnictwo KryWaj Krystyna Wajda, Koszalin 2019, ISBN 9788366188099)

Więcej szczegółów

35,00 zł

Opis

Ilość stron 280
Format 14,8/21
Rodzaj oprawy miękka

Więcej informacji

„Ścieżkami miłości” – po debiutanckim zbiorze poezji Wędrówka do Itaki – wybór wierszy tom I, jest to drugi tom wyboru wierszy Jana Wiśniewskiego z Koszalina. Książka zadedykowana jest małżonce autora – Annie. Podobnie jak tom pierwszy pozycja ta jest bogato ilustrowana – zdjęcia zarówno kolorowe jak i czarno-białe. Całość podzielona jest na cztery rozdziały: Miłość niejedno ma imię, Pory roku widziane sercem, Uklęknij na kolana, Kocham Cię Polsko. Największą część tekstów stanowią wiersze o tematyce miłosnej. Zamiast post scriptum na ostatnich kartach książki znajduje się duża ilość rodzinnych fotografii. Słowo wstępne napisała Krystyna Pilecka, słowo do Czytelnika kieruje także sam autor. Na końcowych stronach książki zamieszczone zostały szczegółowe informacja o autorze. Pozycja ta stanowi obszerną historię z życia autora, który według własnego pomysłu opracował podział na rozdziały i kolejność poszczególnych tekstów.  Historię ubraną w strofy i wzbogaconą faktem, jakim są zamieszczone w książce fotografie.  


Kochać

Kochać, jak to łatwo powiedzieć…
tak śpiewał kiedyś Piotr Szczepanik
I dalej Bo miłość jest… Właśnie
Czym Ona jest… Czym Ona bywa…

Jak niełatwo zrozumieć
ile treści zawiera
ile form ile znaczeń
w swych przeróżnych odcieniach

A więc skupmy się przez chwil kilka
by spróbować podać najczęstsze
(tak spontaniczno – chaotycznie)
przykłady miłości przejawów

Zaczynajmy
Zatonąć w roześmianych oczach dziewczęcia
Przytulić z wdzięcznością Żonę trwającą
tuż obok na dobre szare i na złe
Pokazywać świat dzieciom ucząc go kochać
Całować spracowane dłonie Matki
i ściskać słabnącą już dłoń swego Ojca

I dalej
Zatrzymać tę chwilę wiosenną w której
twa dłoń zanurza się w wodzie strumienia
szemrzącego wśród niezapominajek
lub zastygnąć właśnie w momencie w którym
znużone podniebną wędrówką Słońce
już pożegnawszy spokojną toń morza
niespiesznie kryje się za horyzontem


Albo też
Zanucić majową piosnkę Maryi
Matce Bożej  przed przydrożną kapliczką
w której schroniła się na skraju lasu
lub przed krzyżem na dróg rozstajach klęknąć
i zatopić się w dookolnej ciszy

Mędrcy mawiają że
Miłość jest sensem drogą oraz celem
źródłem cierpienia wiary i nadziei
Jest więc lub jak wszystko co ważne bywa
szczęśliwą nijaką lub nieszczęśliwą

I jeszcze i jeszcze
A spokoju nie daje mi myśl natrętna
co jest najsmutniejszym ze wszystkich schorzeń
Czy nie być już przez nikogo kochanym
czy też już kochać nie umieć nikogo
Bo nie kochać nikogo czegokolwiek
kiedykolwiek – czy życie miałoby sens

19 grudnia 2018 r.