Bliżej życia prozą nut

Drugi z kolei, wydany w niewielkim odstępie czasu tomik nie tylko poezji, bo na jego stronach także namiastka prozy. Całość dedykowana najbliższym, znajomym. Dużą część wierszy stanowią utwory poświęcone przedwcześnie zmarłej żonie Zosi. Jest też satyra, wątek polityczny, religijny, są wspomnienia, niezwykłe spotkania na szlaku ziemskiej drogi, brackie rozmaitości. We wstępie słowo od autora, recenzja byłej kanclerz Krajowego Bractwa Literackiego w Koszalinie - p. Krystyny Pileckiej i dyrygentów koszalińskich chórów - Marii i Wacława Dąbrowskich. Tomik upiększony grafiką autora, a także wzbogacony dużą ilością zdjęć z albumów rodzinnych poety.

Wdzięczność
od północy do południowego wschodu
– Michalinie i Janowi

Żyję po to aby kochać i miłować
i po to aby spełnić wolę Matki
i wolę moją
oraz Ojca mego niebiańskiego
z miłości serca mnie poczętego

bo człowiek kochając
żyje czuje i pragnie
kochać znaczy lubić Ciebie
z Tobą być razem się cieszyć
za sobą nieustannie tęsknić

deszczu i słońca nigdy nie ignorować
wspólnie śpiewać i pracować
modlić się we dwoje o łaski prosić
bliźniego wdzięcznie szanować
z dekalogu Naszego Pana

pokutować razem i oddzielnie
modlić się o miłość o mannę z nieba
jak o pszeniczny ziemski chleb
gdyż miłość jest pokarmem żyjących
jeśli nie kocha to nie żyje

Koszalin, 30 marca 1998 r. – za córkę

Dlaczego

Nie rozumiem siebie
i nie pojmuję tego pytania
tyle tajemnic wokoło
dlaczego i po co
gdy świat ujrzysz niczego
nie pojmujesz mizeroto
gdy edukację Ci wciskają
Pitagorasa ignorujesz
nie wiem po co

później udajesz dorosłego
rodziny nie zakładasz
bo z czego brak Ci szmalu
lub sałaty od taty
a po pięćdziesiątce
życie Ci się nie zaczyna
lecz zacina konowale

z tego w loczki kruzlowana
śmieje się dziewczyna
gdyż życie nie kończy się jeszcze
a Ty w pisaniu chcesz być
małym wieszczem
powiedz dlaczego

Kołobrzeg, Sanatorium Gliwiczanka – kwiecień 1997 r.