Moje jestem

Szósty z kolei już autorski tomik poezji. We wstępie słowo od wydawcy. Na pierwszych stronach książki szczególne podziękowania Państwu Teresie i Edmundowi Zmuda Trzebiatowskim, którzy przyczynili się do tego, że zbiór wierszy pt. „moje JESTEM” mógł ukazać się w formie drukowanej. Na kartach tomiku poezja dotykająca przemyśleń nad najzwyklejszymi sprawami jakie w swoim scenariuszu serwuje nam codzienność. Ciekawe przemyślenia zatrzymują i skłaniają do powrotów.

Kiedyś chciałam dorosnąć
mieć fajne życie
zamieszkać sama
być szczęśliwym człowiekiem
niby normalna kolej rzeczy…
dorosłam
mieszkam sama
tylko nie umiem zrozumieć
dlaczego od życia dostałam
dokładnie wszystko to
czego nigdy nie planowałam

Być może wszyscy mieli rację
wskazując mi palcem
jedyny cel i miejsce
między płaczem
krzykiem
a milczeniem
znajduje się jedno wielkie nic
tak
dokładnie tam
zamieszkało moje „jestem”

Za każdym razem
kiedy sięgam po szczęście
ktoś krzykiem odbiera
mi nadzieję
krzywdzi tak bardzo
że niczego już nie chcę
tylko być
po prostu być
nic więcej

Jesień zawsze wypala mnie
od środka
zabiera
to co dla mnie ważne
bezlitośnie usypia
wszystko co kocham
i przywłaszcza jak swoje
wyrywa mi z rąk cały sens życia
radość
marzenia
chcąc pokazać mi cel wiosny
„odrodzenia”
tylko że ja już nie chcę
co roku umierać