Nad nicością i prochem

Debiutancki tomik poezji z dedykacją dla Eulalii Łabno. We wstępie książki słowo od autora i słowo wstępne napisane przez Janusz Wiesława Budnika, dzięki wsparciu którego książka się ukazała. Takimi słowami młody twórcza zwraca się w swoim wstępie do czytelników zapraszając tym samym na karty książki: „Każdy pisze o tym, co czuje, co przeżywa, opisuje swoje patrzenie na świat przez pryzmat piękna lub smutku. Niech poezja będzie kluczem do serca odbiorcy, słowa niech tworzą nowy świat, w którym będzie mógł siebie odnaleźć. Wiersze towarzyszą nam na co dzień, dzięki nim możemy uwierzyć w lepsze jutro, stanąć po- nad wszystkim. „Nad nicością i prochem” pokazuje świat, którego nie da się ujrzeć przez otwarte oczy, trzeba go poczuć, zdobyć, zrozumieć.

***
ze wstydem
przetrwałej wieczność,
rozłące
jak czara
dziesięć tysięczników.
na kolanach,
palcami żłobię.
nie rozumiałem,
wrosłem w ciało
własnej przeszłości
zbyt pewny
korytarzy matni

Koryto rozwodnicy

piętno czary,
to ziemia i bieg
łożyska matczyne,
ciało oziębłe
przybywa samotny,
srogi
wielki ogień.
noc idzie
nazajutrz,
spalcie go
do ust
nabierzcie czerni
gardło nasyćcie
na wieczność